‘Hi Inge, wat ik me afvroeg na het lezen van je boek: Word je dan nooit boos of geraak je nooit geïrriteerd? Als mijn pleegdochter iets blijft doen als ik vraag om dat niet te doen, dan kan het toch niet de bedoeling zijn dat ik haar niet mag corrigeren?’
Een pleegmama via Instagram
Ik? Nooit boos of geïrriteerd? Ahum. Euh. Denken mensen dat na het lezen van mijn boek of mijn blog? Echt? Kom ik over als een of andere verlichte super opvoeder? Zal ik wat bekennen? Mijn man heeft me een paar weken geleden nog een bitch genoemd. Nou ja, niet echt, hij zei het een stuk netter: ‘Soms gedraag je je als een bitch‘. Zo, ik heb bekend. Ik ben een gewoon mens, ik word soms boos en ik gedraag mij niet altijd voorbeeldig.
Wat is boosheid?
Boosheid is een emotie. Het is een van de dingen die je als mens kunt voelen. Wij vinden boosheid niet leuk, we voelen ons liever blij of gelukkig. Toch is boosheid niet beter of slechter dan een andere emotie. Het hoort gewoon bij ons mens zijn.
Ken jij iemand die nooit boos is? Dan is die persoon ofwel helemaal ‘verlicht’ ofwel is het iemand die zijn of haar boosheid niet uit. En dat, dames en heren, is een slecht idee, want opgekropte boosheid verdwijnt niet vanzelf. De boosheid keert dan naar binnen en gaat zijn eigen gang met allemaal nare dingen tot gevolg.
Je boosheid is een signaal dat er voor jou iets niet goed voelt, door boos te worden krijg je de energie en de kracht om te reageren. Meestal word je boos omdat iemand over je grenzen heen gaat of omdat een behoefte van je niet vervuld wordt.
Wanneer geraak ik geïrriteerd?
Ik erger mij als ik machteloosheid ervaar. Ik wil iets en het kind wil dat niet. Vooral als ik al vaak herhaald heb wat ik wil en het kind gehoorzaamt nog steeds niet, dan voel ik frustratie.
Ik voel dat ik geen grip heb op het kind en mijn illusie van controle wordt doorgeprikt. Als ik dan niet oppas, verhef ik mijn stem om gehoorzaamheid af te dwingen zodat ik terug het gevoel heb dat alles onder controle is. Zal ik even de blogjes opsommen waarin je kunt lezen dat ik af en toe mijn pedalen verlies?
- Kan ik mijn kalm brein behouden?
- Machtsstrijd met een pleegkind vermijden: 5 tips
- Een knuffel geven brengt verbinding
- Verbinding is het sleutelwoord bij pleegkinderen
- Verwachtingen zetten je pleegkind onder druk
- Ik ben een slecht voorbeeld voor mijn pleegzoon
Gehoorzaamheid versus ontwikkeling
In onze cultuur wordt ons aangeleerd dat we een kind onze wil moeten opleggen. Omdat wij verantwoordelijk zijn voor de opvoeding, de gezondheid, de verzorging, de duizend en één dingen die maken dat we als ouder slagen of falen, moet het kind ons gehoorzamen. En als dat niet lukt, tja, … dan falen we dus als ouder. Of niet?
Ik ben nog wel eens boos, maar ik ben veel minder snel geïrriteerd of gefrustreerd als pakweg twee jaar geleden. Weet je hoe dat komt? Ik heb me verdiept in een traumasensitieve opvoeding. Daardoor ben ik niet meer de hele dag bezig met corrigeren van het gedrag van de kinderen, dat is namelijk nefast voor hun zelfbeeld. Ik begrijp nu wat er aan de hand is en wat ze nodig hebben. Ik heb de focus van opvoeden naar ontwikkelen verlegd. Het is een knop in mijn hoofd die om is gegaan. En geloof me, onze Ryan is een kerel geworden waar we trots op zijn. Zijn juf zei vandaag nog tegen mij dat hij heel aardig en beleefd is.
En ja, af en toe word ik nog eens boos en verhef ik mijn stem. Maar na zo’n incident ga ik altijd na wat er nu echt aan de hand was. Is het een behoefte van mij die niet vervuld is? Heb ik het gevoel dat er iemand over mijn grenzen gaat? Dan kan ik daar beter op een assertieve manier iets van zeggen voor ik ontplof. Is het een situatie waarin ik mij als ouder verantwoordelijk voel en het kind niet mee wil werken? Dan kan ik beter samen met het kind naar een oplossing zoeken, zo leef ik zelfbeheersing en oplossingsgerichtheid voor.
Ik ben ‘work in progress’ en dat is helemaal oké.
Je las een blog van Inge Vandeweege. Reageren mag altijd en delen ook!
Volg je ingevandeweege.blog al per email? Schrijf je in!
Lees je al mee op de Facebookpagina ‘Inspiratie voor (pleeg)ouders‘?
Wist je dat ik ook op Instagram te vinden ben?Mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ kopen mag natuurlijk ook! Of zorgen dat ik mijn website in de lucht kan houden en onderhouden met een kleine bijdrage.
Geef een reactie