Boosheid als pleegouder. Absoluut niet handig.

Ryan en ik kunnen elkaar erg uitlokken. Alhoewel onze relatie veel verbeterd is sinds ik anders met hem omga, zijn er nog steeds momenten dat ik uit mijn slof schiet. Boosheid als pleegouder is echter niet handig, het veroorzaakt namelijk stress en onveiligheid bij het pleegkind.In de hoop nog meer handvatten te vinden voor mijn omgang met Ryan, kocht ik het boek ‘Het hooggevoelige kind met een sterke wil’ van Janneke van Olphen.

Pleegkinderen zijn vaak hooggevoelig met een sterke wil

Omdat pleegkinderen meestal in hun ‘verontrustende’ thuissituatie veel stress ervaren, wordt hun stress soms chronisch. Dit kan gepaard gaan met hyperalertheid, een staat van voortdurende alarmering.

Kinderen die hyperalert zijn, kun je vergelijken met hooggevoelige kinderen. Prikkels en indrukken komen bij hen sterk binnen. Ze kunnen enkel ontspannen wanneer ze zich veilig voelen en dat is wanneer er harmonie is in hun omgeving.

Daarnaast zijn er veel pleegkinderen met een sterke wil. Deze kinderen worden opstandig wanneer ze iets moeten doen waar ze geen zin in hebben of wat ze saai vinden. Ze houden van vrijheid en autonomie. Wanneer ze niet vaak genoeg mogen doen wat zij willen, worden ze dwars. Ze bepalen het liefst alles zelf.

Janneke van Olphen legt in haar boek in begrijpelijk taal uit hoe deze kinderen functioneren. Ze beschrijft wat hun stoppen doet doorslaan en welke aanpak goed werkt. Het boek was voor mij echter vooral een openbaring naar mijn gedrag.

Ik ben ook hooggevoelig

Bij het lezen van de beschrijving van het ‘innerlijk meisje’ van Janneke dacht ik: “Dat ben ik!”. Ik heb ook een grote behoefte aan harmonie om te kunnen ontspannen. Ik doe erg mijn best om harmonie in mijn omgeving te brengen door zorgzaam te zijn. Bovendien voel ik goed aan hoe anderen zich voelen en wat ze verwachten.

Net als de hyperalerte pleegkinderen ben ik snel overprikkeld door lawaai, drukte en de aanwezigheid van veel mensen. Ik functioneer het beste wanneer ik mij regelmatig kan terugtrekken en ontspannen in een rustige omgeving, bij voorkeur thuis.

Wanneer Ryan slecht in zijn vel zit en reageert met zijn dwarse en opstandige gedrag, dan word ik gespannen omdat de harmonie wordt verstoord. 

Ik heb ook een sterke ‘innerlijke man’

Aan de andere kant ben ik ook heel analytisch, geordend en oplossingsgericht. Dat zijn kwaliteiten die Janneke toeschrijft aan de ‘innerlijke man’. Vanuit die ‘innerlijke man’ kan ik heel goed grenzen stellen.

Helaas speelt de schaduwzijde van de ‘innerlijke man’ mij ook parten. Wanneer het niet gaat zoals ik wil, kan ik streng en boos worden. Vooral op de dagen dat er veel tegenzit of dat ik moe ben. Dan krijgen we een wisselwerking tussen Ryan en mij die voor ons allebei veel spanning oplevert. Hij wordt dan steeds bozer of opstandiger en mijn ‘innerlijke man’ wil mijn ‘innerlijk meisje’, dat overspannen is, beschermen. Daar komt mijn boosheid als pleegouder vandaan. Ik reageer dan steeds baziger, waarop Ryan nog dwarser doet en dan zijn de poppen aan het dansen … Op dat moment ben ik allesbehalve traumasensitief aan het opvoeden.

De vicieuze cirkel doorbreken

Ik ken deze dans met Ryan en kan er steeds vaker uitblijven. Wanneer ik er in slaag om mijn ‘kalm brein’ te behouden, reageer ik empathisch op zijn gedrag. Door hem de ruimte te geven om zijn gevoel te uiten, kalmeert hij meestal vanzelf. Vaak zijn we dan ook in staat om oplossingen te vinden voor zijn behoeften zonder dat het escaleert.

Dankzij het boek van Janneke heb ik er weer een tool bij om mezelf tot rust te brengen. Ik weet nu dat het mijn ‘innerlijk meisje’ is dat overprikkeld raakt van het gedrag van Ryan. Met dat inzicht kan ik mezelf gemakkelijker even terugtrekken uit de situatie om tot rust te komen. Of een paar keer diep ademhalen, dat helpt ook.

Daarnaast ben ik een aspect van mezelf aan het ontwikkelen dat veel te lang op de achtergrond gebleven is, namelijk mijn ‘innerlijk jongetje’. Het is een speelse manier om met Ryan zijn buien om te gaan die fantastisch werkt. Gelukkig heb ik een iemand in huis die me dat gedrag prima kan voordoen, ik moet enkel even spieken bij mijn man. Tips over speelsheid vind je in dit gastblog.

Het is niet eenvoudig om een ‘zen-pleegmama’ te worden. Maar ik blijf oefenen!

Meer inspiratie nodig? Lees dan ook de blog Stop met boos doen, ik raak gestrest! van Janneke van Olphen.

Meer lezen over zelfzorg? Lees dan ook deze blogs:

• Kan ik mijn kalm brein behouden?
• Hulp vragen als pleegzorger. En krijgen.
• Pleegkind loslaten. Hoe lang gaat hij blijven?
• Machtsstrijd met een pleegkind vermijden. 5 tips
• Zorgen maken is nutteloos. 3 tips
• Pleegzorg en het ego van de pleegouder.
• Alles-mag-zone’ voor pleegouders.
• Lars staat op de wachtlijst.
• Breakdown. Een ervaringsverhaal.
• Burn-out als pleegouder. Op is op.

Je las een blog van Inge Vandeweege. Reageren mag altijd en delen ook!

Volg je ingevandeweege.blog al per email? Schrijf je in!
Lees je al mee op de Facebookpagina ‘Inspiratie voor (pleeg)ouders‘?
Wist je dat ik ook op Instagram te vinden ben?

Mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ kopen mag natuurlijk ook! Of zorgen dat ik mijn website in de lucht kan houden en onderhouden met een kleine bijdrage.