Crisispleegkind op komst. Wat nu?

Crisispleegkind? Eerst even een gezinsoverleg.

Op vrijdagnamiddag krijg ik een telefoontje van het crisisteam van pleegzorg met de vraag of we een crisispleegkind, een jongetje van tweeënhalf jaar, willen opvangen. Het crisispleegkind werd zwaar verwaarloosd aangetroffen door de politie in het huis van zijn ouders. Van zodra er een beschikbaar pleeggezin gevonden wordt, zal de gerechtelijke procedure voor de uithuisplaatsing gestart worden.

Mijn hart gaat direct naar het kindje uit, maar ik kan dit natuurlijk niet alleen beslissen. De komst van zo’n kind heeft impact op het hele gezin. Wij houden snel een gezinsoverleg en beslissen dat we er voor gaan. Ryan, onze pleegzoon, ziet het helemaal zitten. We trachten zijn roze wolk te doorprikken; we vertellen hem dat dit jongetje waarschijnlijk heel boos of verdrietig zal zijn. Mijn man legt hem uit dat ik veel tijd zal besteden aan het nieuwe kind en dus minder tijd voor hem zal hebben. Maar het mag niet baten, hij blijft dagenlang zingen “ik word een grote broer, ik word een grote broer!”.

Daarna ga ik de crisisplaatsing voorbereiden:

Voor het eerst heb ik een aantal dagen om de crisisplaatsing voor te bereiden. Meestal worden de kinderen al een paar uur na het telefoontje gebracht. Ik kijk mijn voorraad op zolder na en bedenk dat ik nog een extra kinderstoel en een box nodig heb. Ook jongenskleren in kleine maatjes heb ik weinig. Via Facebook doe ik een oproep naar mijn netwerk en twee dagen later zijn we voorzien van alles wat we nodig hebben. Zo heerlijk, telkens weer, om te mogen ervaren hoeveel mensen er bereid zijn te helpen.

Ryan krijgt nog steeds wat spanning bij veranderingen en dat kan zich uiten in gedragsproblemen, dus is het goed dat we de tijd hebben om voor te bereiden en er over te praten, voordat het crisispleegkind hier ‘gedropt’ wordt. Samen herorganiseren we de speelhoek zodat die weer peuterproof is. We richten een paar plekken in waar Ryan ongestoord kan lezen of alleen kan spelen met zijn speelgoed.

Omdat hij behoefte heeft aan voorspelbaarheid nemen we ook door wat er allemaal gaat veranderen met een kindje er bij. Ik maak een dagplanning en hang die op de koelkast. Terwijl ik dat doe, hoor ik de stem van mijn vriendin in mijn hoofd, ze zegt: “Dit is wel erg neurotisch!”. Ik moet lachen en vind dat ze gelijk heeft. Ik weet dat ik diep van binnen bang ben voor het onbekende en tracht grip te houden op wat komen gaat. Tegelijkertijd is het wel handig; zowel voor Ryan als voor mij brengt het rust. Misschien is dit het moment om één van die leuke planborden te bestellen om het visueel te maken voor het nieuwe kindje.

Zo, nog één nachtje slapen …

Lees hoe het verder gaat: Een pleegkindje met een omgekeerd magneetje.

Een paar jaar geleden werden we crisisgezin voor een pleegbaby. Dat verhaal lees je hier.

Vind je het leuk om regelmatig artikelen te lezen die te maken hebben met opvoeden en/of pleegkinderen? Dan ben je van harte welkom op mijn Facebookpagina Inspiratie voor (pleeg)ouders.

Meer lezen over crisispleegkinderen? Lees dan ook deze blogs:

• Pleegpuber zoekt een thuis.
• Het positief ervaringsverhaal van S.
• Pleegkind loslaten. Hoe lang gaat hij blijven?
• Een pleegbroer is niet altijd leuk.
• Op zoek naar een perspectiefbiedend gezin
• Contact met het ex-pleeggezin behouden. Ja of nee?
• Er is een perspectiefbiedend pleeggezin gevonden voor Lars.

Denk je er over om zelf pleegzorger te worden en lees je graag? Begin je graag goed voorbereid aan het avontuur? Dan raad ik je zeker mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging, Pleegkinderen opvoeden met vallen en opstaan’ aan.