Een paar uur in een klaslokaal met luide kleuters zouden mij helemaal gek maken. Ik ben altijd opgelucht wanneer ik bij het ophalen van een kind op school de drukke gang weer kan verlaten. Ik bewonder leerkrachten alleen al voor het volhouden van een dag in de klas.Het is deze week ‘de dag van de leerkracht’ en de leerkrachten van mijn pleegzoons verdienen allemaal een dikke pluim.
Slechte ervaring
Dat het ook anders kan, heb ik helaas ook mogen ondervinden. Onze eerste crisis puberpleegdochter zat in het eerste jaar van de middelbare school toen ze bij ons woonde. Omwille van haar gedragsproblemen werden we regelmatig op school uitgenodigd voor een gesprek. Ik herinner me nog goed een gesprek met haar leerkracht Frans en de zorgcoördinator.
Samen met Mariska had ik elke dag geoefend op de vervoegingen van de Franse werkwoorden “être” en “avoir”. Na even oefenen had ze ongeveer 7 op de 10 vervoegingen juist. Tot mijn grote verbazing was telkens de dag erna alles weer uit haar hoofd en kon ze nauwelijks nog een juist antwoord geven. Tijdens dat gesprek over de slechte resultaten van Mariska deed ik mijn best om duidelijk te maken dat het geen slechte wil was van Mariska. Het meisje had een probleem met haar geheugen en kon daardoor nauwelijks leren. Nu weet ik dat dit een regelmatig voorkomend probleem is bij pleegkinderen; hun geheugen werkt soms niet zo goed omdat ze te veel stress ervaren hebben.
De leerkracht Frans zei na mijn betoog letterlijk: “Mevrouw, dat kind heeft gewoon niet geleerd voor die toets.” Ik was totaal ontsteld door haar reactie en stamelde: “U zegt mij dus recht in mijn gezicht dat ik aan het liegen ben?”. Mijn bloed begon te koken en mijn innerlijke leeuwin stond klaar om haar kroost te beschermen. Gelukkig snoerde de zorgcoördinator de leerkracht de mond en ze verontschuldigde zich in naam van de school. Aan het einde van dat gesprek zei die leerkracht: “Dat kind hoort thuis in de psychiatrie en niet in mijn klas“.
Zucht. Die school bood extra begeleiding aan zorgintensieve kinderen, maar de leerkracht wilde enkel les geven aan goed presterende engeltjes.
Zelf een school kiezen
Aangezien onze pleegkinderen veel tijd op school doorbrengen, is de school een belangrijke factor in de ontwikkeling van de kinderen. Onze pleegkinderen zijn niet altijd engeltjes. Ze hebben leerkrachten nodig die rekening houden met hun spreekwoordelijke rugzak. Ze hebben een school nodig die bereid is om traumasensitief te handelen. Toen ik voor Ryan zelf een school mocht kiezen, ben ik op zoek gegaan naar een school die bij hem past. Wij kozen voor Ryan een leefschool; vooral het aspect geborgenheid en veiligheid sprak ons aan. Ryan was toen nog een heel gesloten en angstig kind.
Uit de grond van mijn hart dank ik zijn kleuterjuf die ons toestond om in de klas te blijven tot hij zich veilig voelde. Elke ochtend bleven mijn man of ik even bij hem. We lazen nog een boekje voor of keken samen met hem rond in de klas. Tijdens die tien minuutjes kon Ryan tot rust komen en daarna was hij in staat om rustig afscheid te nemen en in de kring te gaan zitten. Om zijn hechting en gevoel van veiligheid te bevorderen was dit het grootste cadeau dat een juf ons kon geven, we waren welkom in de klas en hoefden hem niet achter te laten in tranen.
Een school die niet repressief reageert op lastig gedrag
Omwille van onze verhuizing moesten we na een jaar opnieuw een school kiezen voor Ryan. Tijdens het gesprek met de directeur van de nieuwe school heb ik hem op de man af gevraagd wat de visie van de school was op lastig gedrag van de kinderen. Zijn antwoord was spontaan en precies wat ik wilde horen, hij vertelde over de focus op het welbevinden van de kinderen en het in gesprek gaan wanneer er gedragsproblemen zijn.
Een leerkracht kan het verschil maken
De leerkracht van de tweede kleuterklas (groep 1) van deze school heeft Ryan door zijn moeilijkste jaar geholpen. We konden haar ‘s ochtends aanspreken op het schoolplein of ‘s avonds bij het ophalen in de klas. Ze was betrokken, bezorgd en stond open voor onze input. Vooral dat laatste vind ik ontzettend knap voor iemand met meer dan twintig jaar ervaring. Ze regelde dat de Sherborn bewegingstherapeute van Ryan tijdens de gymles gerichte oefeningen met Ryan en zijn vriendjes kon doen.
Samen met ons genoot ze van het openbloeien van Ryan. Ze had ook afwijzend en afkeurend op Ryan kunnen reageren omdat hij toen af en toe agressief uit de hoek kwam, maar dat heeft ze gelukkig nooit gedaan. Ryan zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde zijn toegenomen tijdens dat jaar en daar heeft zij absoluut aan bijgedragen. Wij zijn haar daar ontzettend dankbaar voor.
Dank u leerkrachten
Wij voeden onze pleegkinderen niet allen op. We vertrouwen onze (pleeg)kinderen vele uren per week toe aan een school. Leerkrachten die alles in het werk stellen om ze goed te laten ontwikkelen zijn goud waard. Naast de pleegouders zijn de leerkrachten de mensen die de meeste invloed hebben op de kinderen. Leerkrachten die repressief reageren op lastig gedrag dragen bij aan het negatieve zelfbeeld van de kinderen. Leerkrachten die traumasensitief kunnen reageren bouwen mee aan de eigenwaarde en het zelfvertrouwen. Zij bepalen mee welke toekomst onze kinderen tegemoet gaan.
Dank aan alle leerkrachten die zich met hart en ziel inzetten voor onze (pleeg)kinderen.
Juf Anna B. Foget Feijth schreef dit blog over het nieuwe schooljaar dat in aantocht is. Zij geeft les aan kinderen van vluchtelingen en weet precies hoe je als leerkracht traumasensitief kunt handelen.
Leerkrachten met pleegkinderen in de klas kunnen op deze link veel interessante informatie vinden.
Ik kan het boek van Anton Horeweg ‘Een traumasensitieve school’ ten zeerste aanbevelen.
Mooi blog over een leerkracht:
Meer lezen over traumasensitief opvoeden?
- Overprikkeling bij een pleegkind voorkomen. 5 tips
- Verbinding is het sleutelwoord bij pleegkinderen.
- Verwachtingen zetten je pleegkind onder druk.
- Autisme of autistisch gedrag bij een pleegkind.
- Vakantie met pleegkind. De hel of de hemel?
- Kan ik mijn ‘kalm brein’ behouden?
- Mijn pleegkind vindt alleen spelen moeilijk. Wat nu?
Heel mooi, wij zijn ook dankbaar voor het geduld en begrip. En weten dat het zeker niet makkelijknis, zeker niet in een volle klas.
Zeer zeker niet, de volle klassen maken het heel moeilijk. Heel knap als het de leerkrachten dan toch lukt. Dank je voor je reactie.