
Lars kwam deze zomer drie weken bij ons op vakantie en we besloten om een paar dagen met hem te gaan kamperen. Met een hyperalert kind op vakantie gaan, vraagt een goede voorbereiding en een gestructureerde aanpak om er een geslaagde vakantie van te maken.
Hyperalert door trauma
Lars is hyperalert door vroegkinderlijk trauma. Wat er zich precies heeft afgespeeld in de 2,5 jaar voor hij uit huis geplaatst werd, daar hebben we het raden naar. Maar dat hij verwaarloosd werd, dat is zeker.
Omdat Lars zich niet veilig voelde in zijn eerste levensjaren is hij voortdurend waakzaam. Zijn zintuigen staan steeds op scherp om gevaar snel op te pikken en snel te kunnen reageren, dat noemen we hyperalertheid. Hierdoor is hij sneller overprikkeld dan een ‘gemiddeld’ kind.
Als Lars te veel spanning ervaart of overprikkeld is, krijgt hij een slecht humeur, zoekt hij ruzie en ligt hij dwars. Niet echt gezellig dus!
Een goede voorbereiding is het halve werk
We hebben in de 12 jaar dat we pleegzorger zijn al eerder met dit bijltje gehakt. De ervaring heeft ons geleerd dat een vakantie of uitstap alleen leuk wordt als we het traumasensitief aanpakken. We hebben vaak genoeg met onze pleegkinderen voor vertrek of tijdens de vakantie grote scènes gehad om ons geen illusies meer te maken. We kunnen wensdromen wat we willen, een vakantie is pas voor iedereen geslaagd als het hyperalert kind zich veilig voelt.
Ik schreef al eerder een blog over dit thema: ‘Vakantie met een pleegkind. De hel of de hemel?’
Lars heeft nood aan een rustige en voorspelbare omgeving en veel routine, dan kan hij ontspannen en behoudt hij zijn veerkracht. Op vakantie gaan is weggaan uit je veilige en bekende omgeving waardoor alles onvoorspelbaar en dus onveilig wordt.
We starten door hem te vertellen wat we gaan doen en we maken het vertrek visueel met het planbord. Hij vindt het een superleuk idee en heeft er ontzettend veel zin in. We gaan naar een vakantiepark en daar kan hij zich een voorstelling van maken omdat hij met zijn pleeggezin al eerder in vakantieparken gelogeerd heeft.
Routine kalmeert een hyperalert kind
De kunst is om de vakantie zo voorspelbaar mogelijk te maken, dat geeft de broodnodige geruststelling. Ik verzeker hem ervan dat we ook op vakantie ontbijten, lunchen en dineren en dat er net als thuis twee tussendoortjes zijn. Voor Lars, die vroeger verwaarloosd werd, is eten een prioriteit.
We houden een gezinsoverleg met Lars en Ryan en vertellen dat op vakantie dezelfde regels en afspraken gelden als thuis. Daarnaast maken we duidelijk dat bedtijd hetzelfde blijft en dat ook het avondritueel niet verandert. We kondigen nu al aan dat er ook op vakantie een klusje is, namelijk dat ze om de beurt moeten helpen met afdrogen van de vaat. Dat laatste wordt niet op gejuich onthaald.
Klink saai hé? Is het ook.
Hyperalerte kinderen hebben behoefte aan een saai leven.
We hadden een geslaagde vakantie

Lars had een heerlijk vakantie. Hij genoot van de kinderanimatie, de ijsjes die hij kon kopen met zijn ‘vakantiegeld’, het meertje en het strand. We zijn zonder scènes kunnen vertrekken en er zijn op 6 dagen tijd maar twee grote boze buien geweest. Op de terugweg vroeg hij wanneer we weer op vakantie gingen.
Ryan was ontspannen en gedroeg zich als een verantwoordelijke grote broer. In mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging kun je lezen dat hij vroeger net zo hyperalert was als Lars. We hadden toen nooit durven dromen dat hij zou ontwikkelen tot een gemakkelijke en flinke tiener.

Mijn man en ik vulden onze dagen in op het ritme van de kinderen. Onze beloning waren de avonden. Lars ging om 8 uur naar bed en viel binnen de 10 minuten in slaap. Ryan zat dan nog wat te lezen. En wij konden zonder gestoord te worden lekker zitten kletsen.
Je las een blog van Inge Vandeweege. Reageren mag altijd en delen ook!
Volg je ingevandeweege.blog al per email? Schrijf je in!
Lees je al mee op de Facebookpagina ‘Inspiratie voor (pleeg)ouders‘?
Wist je dat ik ook op Instagram te vinden ben?Mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ kopen mag natuurlijk ook! Of zorgen dat ik mijn website in de lucht kan houden en onderhouden met een kleine bijdrage.
De vorige vakantie hadden we elke dag huilbuien, niet willen meedoen, de kamer niet uit willen, … . De laatste avond googelde ik pleegkind en vakantie en kwam op deze blog uit.
Ik heb de hele blog in één ruk uitgelezen. Eindelijk iemand met tips waar ik iets aan had.
Deze vakantie hielden we het bewust kort.
We hebben haar mee laten kiezen waar we zouden logeren en hadden elke dag 1 activiteit. De ochtenden en de avonden zagen er hetzelfde uit.
Het was een uitdaging voor ons, want we zijn nogal chaotische mensen.
Maar de grootste beloning was, dat ze vier nachten lang niet is wakker geschoten van een nachtmerrie. Ze voelde zich veilig en we hadden een heerlijke vakantie.
Oh wauw! Wat fijn om te lezen dat het dit jaar zo goed ging.