Jeugdrechtbank en het belang van het kind

Vorige week ‘verschenen’ we voor de Jeugdrechtbank. Meestal is de zitting van de Jeugdrechtbank een formaliteit omdat de situatie van het pleegkind vooraf besproken wordt in een overleg met de consulente van de sociale dienst voor gerechtelijke jeugdhulp. De consulente van Ryan is echter al lange tijd ziek waardoor we deze keer de zitting niet samen voorbereid hebben.

Ryan is bij ons ‘blijven plakken’

In de zomervakantie van 2014 werd Ryan bij ons thuis afgezet. Aan de telefoon werd mij gezegd dat het om een jongen van 3,5 jaar ging. Meer informatie was er niet. Twee uur later stond hij op onze stoep.

Na de eerste twee weken crisisplaatsing gingen we over naar zes maanden perspectiefzoekende pleegzorg. In die periode hadden we voor het eerst contact met Ryans mama. Zijn mama verzekerde ons ervan dat ze er alles aan zou doen om haar leven weer op de rails te krijgen. Ze was blij dat Ryan bij ons in veilige en goede handen was. Zo kreeg zij de kans om met een gerust hart aan zichzelf en haar problemen te werken. We hadden nooit eerder een mama zo hard haar best zien doen.

Omdat wij alleen een aanbod hadden voor crisisopvang en perspectiefzoekende pleegzorg ging onze pleegzorgorganisatie op zoek naar een perspectiefbiedend gezin voor Ryan. Zijn mama wilde echter heel graag dat hij bij ons zou blijven in afwachting van zijn terugkeer naar huis. In onze ogen was een terugkeer absoluut mogelijk, vooral omdat deze mama werkelijk op de goede weg was. Daarom hebben we toegezegd en werd Ryan voor een jaar bij ons geplaatst in een perspectiefbiedende plaatsing.

Optimale ontwikkelingskansen voor Ryan

Na ongeveer zes maanden in ons gezin, voelde Ryan zich veilig genoeg om zijn ‘hotelgedrag’ op te geven en staken zijn gedragsproblemen de kop op. Het werd al snel duidelijk dat hij de gevolgen droeg van een onveilige hechting en dat een traumasensitieve opvoeding noodzakelijk was. Als lezers van dit blog weten jullie dat dit voor ons een hele uitdaging was.

Alhoewel Ryans mama nog steeds op de goede weg was, werden de bezoeken aan haar slechts heel langzaam uitgebreid. Onze pleegzorgbegeleidsters hadden de moeilijke opdracht om haar uit te leggen dat hierin het ritme van Ryan werd gevolgd. Door zijn voorgeschiedenis was het voor Ryan heel moeilijk om mensen te vertrouwen en helaas vertrouwde hij zijn mama ook niet. Ryan begon zich voorzichtig aan ons te hechten en voelde zich alleen veilig bij ons. Hij gedroeg zich redelijk goed tijdens de bezoeken aan zijn mama en genoot duidelijk van haar gezelschap. De opgekropte spanning kwam echter telkens na een weekend bij haar eruit in driftbuien en dwars gedrag bij ons.

Vorig jaar hadden we hierover een goed gesprek bij de consulente en Ryans mama begreep dat ze Ryan meer grenzen, structuur, voorspelbaarheid en rust moest bieden. Ze heeft hier hard aan gewerkt en daardoor was het mogelijk voor Ryan om tijdens de schoolvakanties telkens vier dagen bij haar door te brengen.

De zitting van de Jeugdrechtbank

Ryans mama heeft haar leven op de rails en komt alle afspraken na. De bezoeken aan haar verlopen goed. Ze wil natuurlijk heel graag dat haar zoon weer bij haar komt wonen.

Een belevingsonderzoek van het psychopedagogisch team van onze pleegzorgdienst heeft uitgewezen dat Ryan ons ziet als zijn gezin en zijn mama als een bonusmama waar hij veel van houdt en bij wie hij graag op bezoek gaat. Uit het onderzoek bleek ook dat Ryan nog angstig is en een laag zelfbeeld heeft.

Niet wetend waaraan hij zich kon verwachten is mijn man vorige week naar de Jeugdrechtbank gegaan. Zou de jeugdrechter beslissen dat de tijd rijp was voor een terugkeer naar huis? Of zou Ryan nog langer de tijd krijgen om zich verder te ontwikkelen in ons gezin?

Op basis van de informatie van het belevingsonderzoek heeft de Jeugdrechter beslist de maatregel te verlengen met twee jaar. Concreet wil dit zeggen dat wij nog voor minstens twee jaar de pleegzorgers van Ryan zijn. Oef, opgelucht zijn we wel. Wij hebben niet het gevoel dat Ryan klaar is voor een terugkeer naar zijn mama. Hij is hier zelf ook geen vragende partij in.

Tegelijkertijd hebben we veel begrip voor de teleurstelling van zijn biologische mama. Als er één mama is die het verdient om terug zelf voor haar zoon te mogen zorgen, dan is zij het wel. Wij blijven voor haar duimen. Wij hopen oprecht dat Ryan op een dag sterk genoeg is om een terugkeer aan te kunnen. En op die dag zullen wij met veel plezier de rol van oma en opa op ons nemen. Op die manier krijgt Ryan niet opnieuw een verlieservaring te verwerken.

Het belang van het kind

Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die deze beslissing van de Jeugdrechtbank oneerlijk vinden. De rechter stelt hier het belang van het kind boven het belang van de moeder, zoals bepaald is in het decreet Pleegzorg van 2012 (België).

Min Berghmans van Steunpunt Jeugdhulp schrijft hierover op de website van Jeugdrecht.be het volgende: ‘Perspectiefbiedende pleegzorg is pleegzorg met een continu en langdurig karakter. Het doel van perspectiefbiedende pleegzorg is het creëren van continuïteit, opvoedingszekerheid en optimale ontwikkelingskansen. Op die manier wordt het recht op continuïteit in de opvoeding van een kind, zoals bepaald in art. 20 van het Kinderrechtenverdrag, waargemaakt.

Ik geloof oprecht dat Ryan bij zijn mama ook veilig kan hechten. Als een kind veilig gehecht is, wil dat zeggen dat het kind vertrouwen heeft in zijn vaste verzorgers en voldoende zelfvertrouwen om het leven aan te kunnen. Ryan bouwt door de bezoeken aan zijn mama een band op met haar. Als zij tijdens die bezoeken laat zien dat ze hem aan kan, voelt hij zich ook veilig bij haar.

Hij heeft alleen nog een beetje tijd nodig om zijn angsten te overwinnen en zijn zelfvertrouwen op te bouwen.

Wil je graag meer lezen over Ryan? Lees dan ook:

• Ons pleegkind is terug naar huis
• Een pleegbroer is niet altijd leuk.
• Ruzie zoeken wanneer je niet lekker in je vel zit.
• Vakantie met een pleegkind. De hel of de hemel?
• Autisme of autistisch gedrag bij een pleegkind.
• Verwachtingen zetten je pleegkind onder druk.
• Slaapklets. Met je pleegkind de dag positief afsluiten.
• Boosheid als pleegouder. Absoluut niet handig.
• Verbinding is het sleutelwoord bij pleegkinderen.
• Moeilijke eter aan tafel. Wat kan ik doen?