Het is zo ver! Lars, ons klein crisispleegmannetje, mag naar een super leuk perspectiefbiedend pleeggezin. Bovendien is het een gezin uit ons netwerk, dus hij raakt ons niet kwijt. Hoe mooi kan een oplossing zijn?
Lars op de wachtlijst
4 maanden geleden kregen we te horen dat er geen perspectiefbiedend pleeggezin was voor Lars in de provincie van zijn ouders. Hij kwam op de wachtlijst terecht en er was weinig hoop op een snelle match.
Wij besloten dat het tijd was om, na 10 maanden in onze cocon, Lars te laten wennen aan andere mensen. Bovendien wilden we wat meer ruimte voor onszelf te creëren. We vroegen hulp en een gezin van school bood aan om Lars regelmatig op te vangen. We bouwden het contact rustig op met een paar speeldates. Al snel ging Lars een hele dag mee op uitstap met hen. Alhoewel Lars het duidelijk spannend vond om niet bij ons te zijn, genoot hij met volle teugen van alle nieuwe dingen. Hij was zelf telkens vragende partij om weer naar hen toe te gaan. Hij zei dan heel stellig in zijn kleutertaaltje: ‘Ikke nog een keer spelen bij X.’
Ondertussen kreeg onze pleegzorgbegeleidster het voor elkaar dat er ook in onze provincie gezocht mocht worden naar een perspectiefbiedend pleeggezin voor Lars.
Kandidaatpleeggezin
Na een paar speeldates vertelde de mama van X. dat zij en haar man ooit naar een infoavond van pleegzorg waren geweest. Ze hadden pleegzorg altijd in hun achterhoofd gehouden en nu overwogen ze om de sprong toch te wagen. Ze waren helemaal verliefd op Lars en wilden hem graag een plek in hun gezin aanbieden.
Op dat moment waren er al een paar kandidaat pleeggezinnen uit onze provincie die matchten met Lars. Hij was zelfs al ‘op papier’ aan 2 gezinnen voorgesteld. Ik bracht snel onze pleegzorgbegeleidster op de hoogte van de interesse van ons netwerkgezin. Daarna kwam alles in een stroomversnelling terecht. Het gezin werd gescreend en er werd overlegd met alle partijen. Zoals altijd in pleegzorgland gingen daar een paar weken overheen. Het is niet gemakkelijk om alle partijen aan tafel te krijgen. Daarnaast wilden ze natuurlijk ook geen overhaaste beslissing nemen, het gaat uiteindelijk om de toekomst van een kind.
Het waren spannende tijden voor ons en voor het kandidaatpleeggezin.
Perspectiefbiedend pleeggezin
Eind vorige week kwam het verlossende nieuws: Lars mag naar ons netwerkgezin. Oef! Hij blijft dicht bij ons wonen en kan naar dezelfde school blijven gaan. Mijn eerste gevoel was opluchting, meteen daarna kwam een stukje angst. Dit wil wel zeggen dat we hem binnenkort moeten loslaten. Alhoewel ik daar blijkbaar minder moeite mee heb dan de meeste mensen, is het voor mij ook eng.
Wij mogen een rol blijven spelen in zijn leven als oppasgezin. Hij raakt ons dus niet kwijt en zijn geliefde juf evenmin. Daardoor is er een veel grotere kans dat hij veilig durft hechten in het nieuwe gezin. Nog steeds zal het voor hem niet gemakkelijk zijn om de overstap te maken naar het andere gezin, maar een betere oplossing dan dit had er niet uit de bus kunnen komen.
En wij kunnen zoetjesaan plannen maken voor een kleine vakantie met ons tweeën. Deze zomer gaat onze oudste pleegzoon Ryan namelijk 3 keer voor 6 dagen naar zijn mama. Het is 4 jaar geleden dat we zoveel tijd voor onszelf hadden …
Wil je het hele verhaal van Lars lezen? Lees dan de volgende blogs:
- Crisispleegkind op komst. Wat nu?
- Pleegkind loslaten. Hoe lang mag hij blijven?
- Op zoek naar een perspectiefbiedend gezin.
- Lars staat op de wachtlijst.
- Contact met het ex-pleeggezin behouden. Ja of nee?
- Lars is verhuisd naar zijn perspectiefbiedend pleeggezin.
- Mag je pleegkind rouwen. Wat is rouw?
- Een planbord geeft een veilig gevoel.
- We werden netwerk voor ons crisispleegkind Lars.
Of wil je lezen hoe het ons met onze crisis pleegbaby verging? Lees dan de blogs: ‘Crisisgezin voor een baby’ en ‘We werden pleeggrootouders van een baby’.
Geef een reactie