Lars is tweeënhalf en spreekt nog geen woord. Hij gebruikt brabbeltaal wanneer hij zelfstandig speelt. In de communicatie met ons gebruikt hij enkel gillen en huilen. Wanneer hij iets niet wil, maakt hij dat duidelijk door er naar te slaan of zichzelf achterover te gooien. Nadat zijn bord met eten op de grond gekeild werd, besluit ik snel met babygebaren aan de slag te gaan. Ik heb ooit eens gelezen dat babygebaren veel frustratie kunnen wegnemen bij kinderen die nog niet praten.
Ontwikkelingsachterstand
Lars heeft een forse ontwikkelingsachterstand op veel gebieden en zijn taalontwikkeling is er daar een van. Ik weet dat ik de hulp van een logopediste kan inschakelen, maar daar kies ik niet voor. Mijn visie is dat de eerste weken en maanden zo’n crisispleegkind meer gebaat is met rust en regelmaat in de veilige cocon van ons gezin. Wanneer we onmiddellijk allerlei professionele hulpverleners inschakelen, brengt dat een hoop stress met zich mee.
Wanneer we een wandeling maken en voorbij dieren komen, lukt het Lars niet om de dierengeluiden na te bootsen. Hij probeert het gelukkig wel. Elke dag maken we dezelfde wandeling en onderweg ontmoeten we schapen, pauwen, eenden, koeien en paarden. In onze tuin zijn kippen en een haan en regelmatig komt de poes van de buurman op bezoek. Bij het aan- en uitkleden boots ik de geluiden van de dieren op zijn kleding na. We kunnen dus elke dag met de verschillende geluiden oefenen. Hij vindt dat heel leuk om te doen en zo komt de eerste communicatie tussen ons tot stand.
Taal en babygebaren aanbieden
We zorgen er voor dat Lars taal aangeboden krijgt. Ik maak elke dag tijd voor een kort voorleesmomentje in de schommelstoel. Verder praten wij tegen hem bij alles wat we doen, ik vertel wat ik verwacht, ik benoem wat ik doe en ik benoem vaak de dingen waar hij mee speelt. Ik zet ook vaak dezelfde cd met kinderliedjes op. Ryan leren we om woorden te gebruiken in zijn communicatie met Lars. Ryan vindt dit best lastig, omdat Lars nog niet praat, denkt hij dat Lars hem niet begrijpt.
Het wordt echter al snel duidelijk dat Lars ons heel goed begrijpt. Hij beseft enkel nog niet dat hij met ons kan communiceren en dat wij ook naar hem luisteren. Elke keer wanneer hij mij iets duidelijk probeert te maken door te huilen of te gillen, vraag ik hem: “Wat is er aan de hand?”. Wanneer ik door heb wat er aan de hand is, dan geef ik hem daar een korte zin voor. Bijvoorbeeld: “Oh, je wilt drinken” of “Ah, je bent klaar”.
Omdat hij nog veel moeite heeft om klanken en woorden na te doen, leren we hem ook meteen een babygebaar voor wat hij ons tracht duidelijk te maken. De eerste babygebaren die hij leert, zijn de gebaren voor ja, nee, spelen, muziek, klaar, eten, drinken, lekker, nog, afblijven, wachten, slapen en helpen. Mijn collectie vind je hier op Pinterest.
Communicatie komt tot stand
Om de veilige hechting van Lars tot stand te brengen, moeten wij sensitief en responsief zijn op zijn behoeften. Door de babygebaren kan hij zijn behoeften duidelijk maken en kunnen we sneller inspelen op hem. Het is ontzettend leuk om te zien hoe verwonderd hij is over de communicatie die tot stand komt en hoe blij hij daar van wordt. Elke dag wordt hij vrolijker en is hij minder vaak gefrustreerd.
Als je pleegkind naar het kinderdagverblijf gaat, is het handig om de begeleidsters een aantal gebaren aan te leren.
In mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ krijg je nog veel meer tips om hechting tot stand te brengen.
Meer lezen over de ontwikkeling van pleegkinderen? Lees dan ook:
- Vrij spel in onze ‘ja-dat-mag’-zone
- Ruzie zoeken wanneer je niet lekker in je vel zit
- Liegen bij pleegkinderen. Wat kunnen we doen?
- Een pleegbroer is niet altijd leuk.
- Slaapklets. Met je pleegkind de dag positief afsluiten.
- Eerbetoon aan de leerkrachten.
- Eetproblemen bij pleegkinderen.
- En toen bleek dat mijn pleegzoon zwakbegaafd is.
