Pleegkinderen mogen niet in de sociale media. Dit meisje is geen pleegkind.Lars is nu drie weken bij ons. Wanneer ik samen met Lars naar school ga om Ryan af te halen, is de meest gestelde vraag: “Hoe gaat het nu met hem?” Ik heb er geen geheim van gemaakt dat de gedragsproblemen van dit pleegkind behoorlijk heftig waren.
De gedragsproblemen zijn een stuk minder
Awel, er is hier een klein wonder geschied. Lars is veel rustiger en vrolijker. De eerste mijlpaal is er na twee weken. Nadat ik ‘s ochtends het huis wat opgeruimd heb, ga ik een uurtje achter de computer. Nou ja, eigenlijk moet ik zeggen: “ik ga een uurtje onder de laptop”. Sinds ik een aantal uur per dag moet platliggen, heb ik namelijk een laptop op pootjes waar ik onder kan gaan liggen. Lars speelt dan naast mij in de speelhoek. Dat is een grote ‘ja-dat-mag’-zone, afgebakend door een vloerkleed. Na een uurtje geconcentreerd doorwerken, besefte ik dat ik hem nog niet had horen jengelen en dat er nog geen driftbui was geweest. Hij zal gewoon vrolijk te spelen en met de muziek mee te zingen.
Ook aan tafel is hij rustig geworden. Hij heeft nu door hoe het werkt bij ons. Hij weet dat er vaak eten op tafel komt en dat ik hem voer totdat hij weigert. De eerste twee weken at hij ‘s avonds steeds door, hij leek onverzadigbaar. Ik was degene die er voor koos om, nadat hij de dubbele of driedubbele portie van Ryan gegeten had, de maaltijd af te sluiten. Sinds een paar dagen mag hij weer zelfstandig eten en het gaat goed. Ik mag nu in zijn bord komen en helpen zonder dat daar een driftbui op volgt. Ook ‘s avonds is hij nu rustiger en kan hij stoppen met eten wanneer hij verzadigd is.
Het blijft natuurlijk wel een peuter van tweeënhalf die vaak boos wordt wanneer hij zijn zin niet krijgt. Ook de uurtjes ‘grenzen testen’ komen nog regelmatig voor. Dat is normaal ontwikkelingsgedrag en daar maken we ons geen zorgen over. Kortom, de gedragsproblemen van het begin zijn al grotendeels verdwenen.
Hechting komt tot stand
Hij bijt niet meer en ook de kopstoten komen nog zelden voor. Hij houdt zich aan ons vast wanneer we hem optillen en werpt zich niet meer achterover. We mogen hem kort knuffelen en kussen zonder dat hij ons afweert. Hij vraagt zelf om de kusjes met geluid op zijn handen en voetjes. Wanneer hij mij aanraakt, zeg ik: “aaien” of “lief zijn” en dat doet hij dan ook. Wanneer we naar een speeltuin gaan, blijft hij bij ons in de buurt en maakt hij regelmatig oogcontact. Hij gaat niet meer uit zichzelf naar vreemden toe. Integendeel, wanneer iemand te dicht bij komt, strekt hij zijn armen naar ons uit. Ik durf het haast niet te geloven, maar de eerste tekenen van veilige hechting aan ons zijn duidelijk zichtbaar.
Gedragsproblemen als gevolg van trauma
De avonden en nachten blijven lastig voor Lars. Het duurt nog steeds één tot twee uur voor hij ‘s avonds in slaap valt. We zijn wel blij dat het nu zonder huilbuien gaat, hij ligt gewoon rustig duimend in zijn bedje. Hij roept, gilt en huilt nog regelmatig in zijn slaap. Gelukkig slaapt hij onmiddellijk verder nadat ik half slapend zeg: “rustig maar ventje, je bent hier, bij Mark en Inge, je bent veilig”.
Ik kan hem steeds vaker verschonen zonder agressie van zijn kant. We doen wat kiekeboe spelletjes bij het aan en uit kleden. Of ik maak de geluiden van de dieren of auto’s die op zijn kleding staan. Lars spreekt nog geen woord, maar hij houdt wel van het oefenen met de verschillende geluiden en hij probeert mij na te doen. Er is echter nog één tricky moment. Wanneer ik hem ‘s avonds wil wassen, gaat hij onmiddellijk naar mij schoppen en slaan. Ik hou dan zijn handen en voeten tegen en praat tegen hem tot hij weer rustig is. Het is duidelijk dat op dat moment een trauma getriggerd wordt en dat hij dan even buiten mijn bereik is. Gelukkig heb ik geleerd om traumasensitief te reageren.
Pleegkinderen kunnen gedragsproblemen vertonen als gevolg van hun voorgeschiedenis. De opvoeding die bij eigen kinderen wel aanslaat, lukt soms niet met pleegkinderen. Mijn zoektocht naar die aanpak kun je lezen in mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging. Pleegkinderen opvoeden met vallen opstaan.’ Je vindt in het boek ook een heleboel praktische tips die wel werken.
Meer lezen over hechting? Lees dan ook:
Geef een antwoord