Onze pleegzorgbegeleidster liet weten dat er een aantal kandidaat-gezinnen zijn voor Lars. Spannend! Is het dan eindelijk zover dat we Lars binnenkort kunnen voorstellen aan zijn perspectiefbiedend pleeggezin? Lars is nu veilig gehecht aan ons, zijn tijdelijk crisisgezin. Kunnen we die hechting overdragen aan zijn nieuwe gezin?
Wat is veilige hechting?
Een kind dat veilig gehecht is aan zijn verzorger vertrouwt die persoon. Het kind zal daarom troost, steun en hulp zoeken bij die volwassene. Het kind voelt zich veilig en geborgen bij die verzorger.
Lars had bij zijn aankomst in ons gezin een problematische gehechtheid. We konden dat goed zien aan zijn gedrag. Lees er deze blogs maar eens op na: ‘Hechtingsstoornis? Een omgekeerd magneetje’ en ‘Allemansvriendjesgedrag bij pleegkinderen’.
Gelukkig wordt er niet langer geloofd dat onveilige hechting een blauwdruk is voor het leven. Met een goede aanpak kan een onveilig gehecht kind volwassenen opnieuw leren vertrouwen. Lars kijkt nu even de kat uit de boom vanuit onze beschutting wanneer hij nieuwe mensen ontmoet. Hij komt naar ons toe met pijntjes en om onze hulp te vragen. Hij gehoorzaamt ons meestal zonder problemen. Lars is zelfs zo goed gehecht dat hij nu een prachtige driftbui krijgt wanneer hij moe of hongerig is en zijn zin niet krijgt. Hij weet dat hij bij ons zichzelf mag zijn met al zijn gevoelens, hij vertrouwt op ons om hem op te vangen en in goede banen te leiden.
Hechting overdragen, kan dat?
Nee, hechting overdragen kan niet, het nieuwe pleeggezin zal zelf het vertrouwen van Lars moeten verdienen. Veilige hechting is niet iets dat je in een koffertje kunt stoppen en meegeven.
De nieuwe pleegouders zullen zelf zijn signalen moeten leren herkennen en zelf responsief reageren op zijn behoeften. Zij zullen hem moeten ‘zien’ en hem laten horen en voelen dat ze alert zijn op zijn behoeften. Ze moeten hem natuurlijk niet steeds zijn zin geven, duidelijke grenzen zijn voor een kind namelijk ook een behoefte om zich veilig te voelen. Wat wel belangrijk is, is dat ze rustig, duidelijk en voorspelbaar zijn in het stellen van die grenzen. In mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ vind je een heel hoofdstuk over grenzen.
De nieuwe pleegouders zullen zelf tijd en energie moeten investeren in Lars. Door samen met hem verbindende activiteiten te doen, kunnen ze de band met hem opbouwen en versterken.
De veilige hechting overdragen is niet mogelijk, maar het nieuwe pleeggezin kan wel de vruchten plukken van ons werk. Lars heeft bij ons geleerd dat volwassenen te vertrouwen zijn. Hij heeft geleerd dat zijn vaste verzorgers voor hem zorgen en dat hij daarop kan rekenen. Met een beetje geluk treedt hij zijn nieuwe pleeggezin met vertrouwen tegemoet en moeten ze enkel nog bewijzen dat ze zijn vertrouwen waard zijn.
Bovendien heeft Lars, net omdat hij zich veilig voelt bij ons, de kans gehad om zijn ontwikkelingsachterstand al voor een stuk in te lopen. Zijn gedragsproblemen zijn al maanden niet meer voorgekomen, waardoor er een grotere kans is dat het in het nieuwe pleeggezin goed gaat.
Afbouwen en contact houden
Vroeger werd ten onrechte gedacht dat een pleegkind na een overplaatsing of een terugkeer naar huis maar beter het contact met zijn ex-pleegouders kon verbreken. Ondertussen is deze stelling achterhaald.
Een gehechtheidsband mag je niet zomaar bruusk verbreken. Kinderen moeten erop kunnen vertrouwen dat vaste verzorgers niet domweg verdwijnen. Als alle contact met de ex-pleegouders zonder boe noch ba verbroken wordt, krijgt het kind een traumatische verlieservaring te verwerken. Zo’n kind kan niet begrijpen dat de verzorgers, die hij zo vertrouwde, plotseling kunnen verdwijnen. Het zal zich in de steek gelaten voelen en wantrouwig worden, waardoor de kans juist kleiner wordt dat het kind zich aan de nieuwe pleegouders zal hechten.
Ik hoop van ganser harte dat het nieuwe pleeggezin Lars de tijd zal gunnen om aan hen te wennen. Daarnaast hoop ik dat ze bereid zijn om zijn tempo in de opbouw van de bezoeken te volgen. Ik hoop ook dat ze, in zijn belang, ons na de ‘overgang’ nog een rol laten opnemen in zijn leven. Op die manier raakt hij niets kwijt, maar krijgt hij er nieuwe volwassenen bij die te vertrouwen zijn. Dat biedt hem de beste kansen op een mooie toekomst.
Voor Lars kwam er een paar weken na het schrijven van dit blog een mooie oplossing uit de bus: ‘Er is een perspectiefbiedend pleeggezin voor Lars gevonden!’
Meer informatie over hechting
Wil je meer informatie over problematische gehechtheid? Kijk dan eens in de richtlijnen jeugdhulp over dit onderwerp.
Blik op hulp publiceerde op 19 maart jl. een interview met hoogleraar Femmie Juffer over hechting.
Je vind eveneens veel informatie in deze blogs:
- Hechtingsstoornis? Een omgekeerd magneetje.
- Veilige hechting in het pleeggezin: 5 tips.
- Strategie voor hechtingsstoornis.
- Allemansvriendjesgedrag bij pleegkinderen
- Jeugdrechtbank en het belang van het kind
- Herinneringen aan Mariska, onze puberpleegdochter
- Huilen is goed. Zeker bij pleegkinderen
- Vertrouwen krijgen van je pleegkind. Hoe doe je dat?
Geef een reactie