Onze gastblogger Inge is pleegmama van een laagbegaafd ventje van 9 jaar met ASS. Na een hele tijd alleen voor haar kinderen en haar pleegzoon gezorgd te hebben, nam ze eindelijk hulp aan in de vorm van weekendpleegzorg. In dit blog vertelt ze wat dit voor haar betekent.
Gastblog van pleegmama Inge
Vijf jaar geleden maakte ik een zware tijd door na een pijnlijke scheiding. Onze kinderen hadden een weekendomgangsregeling met hun vader, maar mijn pleegzoon werd volledig aan mij toevertrouwd.
Plots werd ik van huismoeder een fulltime werkende juf. Uit werken gaan, voor de kinderen zorgen en mijn scheiding verwerken, kostten me alle energie die ik had. Ik vond het erg moeilijk om alle ballen in de lucht te houden. Soms wou ik ergens in een hol kruipen en er pas terug uitkomen als alles weer rustig was.
De slapeloze nachten leken eindeloos. Maar elke ochtend opnieuw stond mijn pleegzoon aan mijn bed. Hij begreep niets van de hele situatie, hij had mijn liefde, zorg en aandacht nodig en ik stond weer op.
Ik deed mijn uiterste best om positief te blijven, maar mijn lichaam gaf na een tijdje duidelijk aan dat ik aan het einde van mijn Latijn was. Tweemaal belandde ik in het ziekenhuis met een niercrisis, de nierstenen werden waarschijnlijk door stress veroorzaakt. Ik wilde geen hulp aanvaarden en vond dat ik doorzetten moest omdat het ventje mijn verantwoordelijkheid was.
Toch weekendpleegzorg aanvaard
Toen ik een nieuwe man leerde kennen, stond hij vol ongeloof te kijken hoe ik maar doorging zonder één moment van rust voor mezelf te nemen. Hij vond het absoluut noodzakelijk dat ik op adem kon komen. Toch was ik erg boos op hem toen hij mij onder druk zette om hulp te zoeken en te aanvaarden. Samen met onze pleegzorgorganisatie zochten we naar een ondersteunend pleeggezin.
Twee reddende engeltjes
We vonden twee dames met een eigen zoon en twee pleegzonen die aan weekendpleegzorg wilden doen. De eerste contacten verliepen heel goed en al snel kon mijn ventje daar op vakantie zodat mijn nieuwe partner en ik voor het eerst samen op reis konden. Tijdens die reis voelde ik pas goed hoe moe en leeg ik eigenlijk was. Een burn-out had echt wel op de loer gelegen.
Een tijd lang ging mijn pleegzoon om de twee weken een weekend naar hen toe. Hij kwam elke keer weer enthousiast thuis. Ik ben een huismus die in de weekends geniet van gezellig thuis ‘niets doen’. Het weekendpleeggezin is daarentegen heel ondernemend. Ze plannen altijd leuke activiteiten als mijn ventje komt, wat hij geweldig vindt.
Ondersteunende weekendpleegzorg
Nu gaat het veel beter met mij, maar mijn ventje gaat nog steeds een weekend in de maand naar hen toe. Hij kijkt altijd ontzettend uit naar dat weekend en ik ook, want ik weet dat hij het daar goed heeft. Helemaal terug opgeladen, omdat ik alles even heb kunnen loslaten, ga ik hem dan weer ophalen.
Er is wederzijds begrip en respect tussen mij en de dames, waardoor we gemakkelijk eens een weekend kunnen verschuiven als dat nodig is. Ondertussen hebben zij ook ervaren dat mijn pleegzoon zeer laagbegaafd is en ASS heeft en hebben zij ook geleerd om daar mee om te gaan. Hun pleegzoons hebben mijn ventje qua ontwikkeling al lang voorbij gestoken.
Nieuwe vrienden
De dames van het weekendpleeggezin en ik leerden elkaar ondertussen goed kennen, we schieten goed met elkaar op. We hebben altijd veel te vertellen als we elkaar weer zien en leven mee met elkaars leven. Bij alle pleegzorgactiviteiten zoeken we elkaar op en ook onze jongens zijn ondertussen vriendjes geworden.
Wat weekendpleegzorg voor mij betekent
Het ventje blijft voor altijd mijn grote kleine jongen en mijn zorg, al is het nu af en toe toch even een gedeelde zorg.
Ik ben zo ontzettend dankbaar dat het weekendpleeggezin hem mee onder hun vleugels nam, zodat ik elke maand 2 dagen voor mezelf heb. Zo krijg ik weer adem en kracht om er volledig voor te gaan. Zo kan ik blijven zorgen voor mijn ventje, die het zo verdiend om een warm en stabiel nest te hebben. Ik heb hem gered en hij mij.
Inge, fiere pleegmama van een 10 jarige jongen.
Meer lezen van gastblogger Inge?
Meer lezen over zelfzorg?
- Ik wil niet klagen maar ‘gezien’ worden
- Tijd voor mezelf met de Time-Timer
- Mijn advies aan een beginnende pleegouder
- Bang zijn om te hechten aan een pleegkind
- Mijn gevoel telt ook mee
- Dank je voor jouw steun en begrip
- Pleegzorg verrijkt je leven
Meer lezen over de verschillende vormen van pleegzorg?
- Ondersteunende pleegzorg of deeltijdpleegzorg
- Crisispleegkind op komst. Wat nu?
- Crisisgezin voor een pleegbaby
- Op zoek naar een perspectiefbiedend gezin voor Lars
- Perspectiefbiedend gezin gevonden voor Lars
Je las een blog van Inge Vandeweege. Reageren mag altijd en delen ook!
Volg je ingevandeweege.blog al per email? Schrijf je in!
Lees je al mee op de Facebookpagina ‘Inspiratie voor (pleeg)ouders‘?
Wist je dat ik ook op Instagram te vinden ben?Mijn boek ‘Een (h)echte uitdaging’ kopen mag natuurlijk ook! Of zorgen dat ik mijn website in de lucht kan houden en onderhouden met een kleine bijdrage.
Goed om te lezen. Wij zijn net een kennismakingstraject gestart met een weekendpleeggezin en soms is er twijfel of dit de juiste keuze is. Zeker nodig voor ons, maar twijfel of we het voor onze bonusknuffel niet te ingewikkeld maken op deze manier.
Ik duim voor jullie! Misschien wordt het een beetje ingewikkelder voor hem, maar het belangrijkste is dat jullie het zo regelen dat jullie er niet aan onderdoor gaan. Uiteindelijk is dat ook in zijn belang.