Wanneer een nieuw pleegkind in ons gezin komt, worden vaak dezelfde vragen gesteld. Hoe lang gaat hij blijven? Wil je hem zelf niet houden? Ben je niet bang dat je straks verdrietig gaat zijn wanneer je afscheid moet nemen? Een pleegkind loslaten is nauw verbonden met pleegzorg.
Natuurlijk bouw ik een band op met zo’n kindje. Al na een paar dagen voel ik mijn Liefde stromen. Mijn liefdestalen zijn zorgzaamheid, lichamelijke aanraking en aandacht. Ik vind het heerlijk om te zorgen voor mijn gezin, ik ben kwistig met knuffels en kusjes en ik geniet ontzettend van het observeren van een spelend kind. En nee, ik maak mij geen zorgen over het afscheid. Ik ervaar geen pijn wanneer een geliefde of een geliefd kind niet fysiek aanwezig is. Ik kan al mijn geliefden in mijn hart voelen, ze zijn altijd bij me.
Een pleegkind loslaten hoort erbij, pleegzorg is geen adoptie
Pleegzorg is iets heel anders dan adoptie. Als pleegzorger kies je heel bewust om een plaatsje te maken in je gezin en in je hart voor een kind dat een ander toebehoort. De ouders van een pleegkind kunnen of mogen tijdelijk niet voor hun kind zorgen. Om dat kind de allerbeste kansen voor een gezonde ontwikkeling te geven wordt voor een pleeggezin gekozen.
Een pleeggezin is in België in principe altijd een tijdelijke oplossing tot de ouders van het kind weer in staat zijn om zelf voor hun kind te zorgen. Soms kan dat heel snel gaan, soms duurt dat wat langer en soms gebeurt dat nooit. Alhoewel bij het begin van een pleegplaatsing een inschatting gemaakt kan worden, kan er nooit met zekerheid een termijn afgesproken worden. Op een dag moet je het pleegkind loslaten. Dat is nu eenmaal zo.
Ook je eigen kinderen laat je los. Natuurlijk doe je dat stapje voor stapje. Ze krijgen steeds iets meer eigen verantwoordelijkheid en op een dag gaan ze je huis uit. Is dat niet het doel van opvoeden? Kinderen begeleiden zodat ze in staat zijn om verantwoordelijke jongeren te worden die het leven aankunnen.
Wij kiezen bewust voor crisispleegzorg en perspectief zoekende pleegzorg. Dat wil zeggen dat pleegkinderen in een eerste fase bij ons terecht komen. Tijdens die periode wordt onderzocht of het kind op korte termijn terug naar huis kan. Wanneer dat niet zo is, blijft een kind bij ons tot er een passend perspectief biedend gezin gevonden wordt.
Waarom doe ik dit
Weet je, het is eigenlijk heel eenvoudig: ik doe dit graag. Ik vind het uitdagend en interessant om een pleegkind in huis te hebben. En alhoewel ik soms zin heb om er eentje achter het behang te plakken, kan ik toch de meeste van mijn dagen beëindigen met een goed gevoel. Ik geniet van het openbloeien van een kind. Dat is mijn allergrootste cadeau. Daar doe ik het voor.
En wanneer ze gaan, dan duim ik. Ik duim dat ze genoeg veerkracht hebben gekregen om sterker door te gaan. En wat wij ze gegeven hebben, dat kan niemand meer van ze afpakken. Ze hebben een paar weken, maanden of jaren onbekommerd kind mogen zijn terwijl goed voor ze gezorgd werd. Dat gun ik elk kind.
Meer lezen over crisispleegkinderen? Lees dan ook:
- Bang zijn om te hechten aan een pleegkind.
- Crisispleegkind op komst. Wat nu?
- Een pleegbroer is niet altijd leuk.
- Op zoek naar een perspectief biedend gezin.
- Lars staat op de wachtlijst.
- Contact met het ex-pleeggezin behouden. Ja of nee?
- Er is een perspectiefbiedend pleeggezin voor Lars gevonden.
- Lars is verhuisd naar zijn perspectiefbiedend pleeggezin.
Meer lezen over het ontwikkelen van pleegkinderen? Lees dan ook:
