Ryan is soms een echte mopperaar. Alles zit dan tegen en iedereen is tegen hem. Ik vind het moeilijk om daarmee om te gaan omdat ik graag naar de positieve kant van het leven kijk. Zijn gemopper en gezeur kunnen voor mij af en toe de sfeer flink bederven. Ach, weet je, ik overdrijf een beetje. Ryan is echt al veel positiever geworden. Zijn negativisme is nog maar een fractie van wat het vroeger was. In de eerste twee jaar dat hij bij ons woonde was hij nog aan het rouwen. De situaties waar hij het nu nog moeilijk mee heeft, zijn op één hand te tellen. We kunnen precies voorspellen wanneer de mopperaar in hem naar boven komt. Dat is bij grote veranderingen, voedsel dat hij voor het eerst eet en uit jaloersheid op zijn pleegbroertje.
Negatief zelfbeeld
Er zijn nogal wat pleegkinderen met een negatief zelfbeeld. Vanuit onveilige hechting en verwaarlozing krijgen ze het idee dat ze niet waardevol genoeg zijn. Ze denken negatief over zichzelf en hebben het gevoel dat anderen eveneens negatief over hen denken.
Bij Ryan merken we dit zelfbeeld vooral omdat hij het moeilijk vindt om nieuwe dingen te ondernemen of aan moeilijke opdrachten te beginnen (faalangst). Hij heeft veel behoefte aan structuur en voorspelbaarheid omdat hij zich onzeker voelt. Sinds Lars bij ons woont, claimt hij ons meer. Telkens als we aandacht aan Lars geven, wil hij onmiddellijk door ons gezien en gehoord worden. Hij is bang dat we meer van Lars houden dan van hem. Ryan verbergt zijn onzekerheid soms achter clownesk gedrag, vooral in situaties waarin hij zichzelf geen houding weet te geven. Als we een opmerking maken over zijn gedrag reageert hij daar heel emotioneel op. Hij zegt dan vaak dat we niet van hem houden.
Een laag zelfbeeld zorgt voor een negatieve bril
Wanneer Ryan onzeker wordt, dan merken we dat direct. Alles wordt moeilijk en lastig, iedereen is tegen hem en niemand houdt rekening met wat hij wil. Hij kijkt dan naar de wereld door een negatieve bril en verandert in een mopperaar. Hij moppert, klaagt en zegt dan vaak: ‘Dat is niet eerlijk.’
Ik kan zijn gedrag steeds beter relativeren, maar ik moet toegeven dat ik het soms nog moeilijk vind. Vooral op de momenten dat we stank voor dank krijgen, heb ik de neiging om te snauwen of te preken. Ik doe natuurlijk veel te hard mijn best en verwacht daarom applaus en geen gemopper. Hoe dom is het van mij om te denken dat hij een nieuw gerecht op zijn bord met enthousiasme begroet omdat ik er veel werk in stak? Domme (pleeg)mama, je weet dat hij nieuw voedsel doodeng vindt en met afschuw zal ontvangen!
Een boek voor mijn mopperaar
Wat ik heel sneu vind voor Ryan, is dat één klein ding dat tegenvalt of moeilijk is, zijn stemming helemaal kan doen omslaan. Mijn preken hielpen niet en ik wist niet hoe ik hem hierbij kon helpen. Per toeval ontdekte ik het werkboek ‘Wat kun je doen als je vaak moppert?‘ van Dawn Huebner en ik dacht direct: ‘Dat is iets voor Ryan!’
Het werkboek heeft Ryan inzicht gegeven in zijn manier van denken en zijn gedrag. Hij maakte de klik en wil nu werkelijk van zijn negativisme af. Gemakkelijk is dat niet. Hij voelt zich nog steeds jaloers, onzeker en snel afgewezen. Nu mag ik hem echter wijzen op zijn gemopper en heeft hij technieken om zichzelf terug naar het positieve te trekken. Hij kan mij om hulp vragen om oplossingen te vinden of positieve dingen te bedenken. Dit zijn echt vaardigheden die horen bij het ontwikkelen van zijn prefrontale cortex. De ene dag gaat dat gemakkelijker dan de andere, het is een echte uitdaging voor hem.
Ik doe mijn best om me te gedragen zoals de coach uit het boek en hem rustig te vragen om zichzelf bij te sturen. Ryan kan nog steeds ‘om niets’ boos worden en het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Er zijn nog altijd momenten dat ik uitval naar hem. Vooral wanneer hij Lars opzettelijk dwarsboomt en beide kinderen gaan zeuren of drammen, heb ik het moeilijk om mijn ‘kalm brein‘ te bewaren. Ik heb hem echter beloofd om aan mijn boosheid te werken. Als ik wil dat zijn zelfregulatie verbetert, mag hij hetzelfde van mij verwachten. Op die manier leef ik de gedragsverandering voor.
Meer lezen over het ontwikkelen van pleegkinderen? Lees dan ook:
- Liegen bij pleegkinderen. Wat kunnen we doen?
- Een pleegbroer is niet altijd leuk.
- Slaapklets. Met je pleegkind de dag positief afsluiten.
- Ruzie zoeken wanneer je niet lekker in je vel zit.
- Vrij spel in onze ‘ja-dat-mag-zone’.
- Verlatingsangst bij pleegkinderen: 10 tips.
- Mijn pleegkind vindt alleen spelen moeilijk. Wat nu?
- Respect voorleven als opvoedmiddel
- Help! Mijn pleegkind steelt. Wat nu?
- Ik ben een slecht voorbeeld voor mijn pleegzoon.
- Mijn pleegzoon heeft een hekel aan klusjes.
Geef een reactie